2 Korintiërs 11:30 ‘Als ik mij dan toch op iets moet laten voorstaan, doe ik het op mijn zwakheid.’

Paulus is een van de grote apostelen, hij werd op bijzondere wijze door God gegrepen. Eerst vervolgde hij Christenen en daarna werd hij een groot voorbeeld voor ons. Hij scheef meerdere brieven naar de eerste gemeenten en leerde de volgelingen van Jezus over wie Hij was en wat Hij gedaan heeft. Je zou denken dat Paulus een ‘sterke’ christen is.

Maar in dit hoofdstuk zegt hij: ‘Als ik ergens trots op ben, dan is het wel mijn zwakheid.’ Wat? Waarom zou hij blij zijn met zwakheid? Iedereen wilt toch juist de sterkste zijn, de beste? Maar nee, Paulus zegt hier eigenlijk; ‘U bent degene die sterk is in mij.’

We hebben afgelopen zondag gehoord over God plaatsen in het middelpunt van ons leven. (Je kunt de boodschap hier naluisteren.) Juist wanneer we erkennen dat we zwak zijn, dan kunnen we kijken en leren van Jezus. Hij is de persoon waar we van afhankelijk zijn. Hij is sterk in ons. Dat is ook waarom om we zeggen, ‘Als ik zwak ben, zeg dan ik ben sterk.’

De eerste ‘ik’ zijn we zelf, onze eigen natuur. Maar de tweede ‘ik’, die zegt ‘ik ben sterk’, dat is Jezus in ons!

Daarom vind ik dit ook zo’n mooie tekst: ‘Hij moet groter worden en ik kleiner.’ Johannes 3: 3