Psalmen‬ ‭118:22‬
‘De steen die door de bouwers was afgekeurd, is juist de hoeksteen geworden.’
‭‭
Het is bijna kerst, het feest van samen zijn. Het feest van redding, het feest van liefde, het feest van hoop. Hoop voor een betere toekomst. Hoop van een redder.

Deze week zijn veel van onze connectgroepen begonnen met het uitdelen van uitnodigingen voor ons Kerstavondfeest in de wijk Malburgen. Vanavond ga ik zelf lopen en ik vind het geweldig om samen deel uit te maken van iets waar we het effect nog niet van zien, maar wel van dromen.

Maar waarom doen we dat? Hebben we het niet goed samen? Is de kerk niet vol genoeg? Zitten we wel te wachten op mensen die we nog niet kennen en niet van weten hoe ze zich gedragen als ze de kerk binnen komen?

God gebruikte de meest rare snuiters in de tijd van de Bijbel boor de grootste plannen. David was maar een jonge herder, terwijl zijn broers stoere legermannen waren. Jacob was een bedrieger en stal de zegen van zijn broer. Jozef was verbannen door zijn vroers. Paulus, die eerst christenen vervolgde. Mensen die door anderen niet echt als ‘hoekstenen’ werden gezien.

Deze Psalm 118:22 opent mijn ogen voor Gods plannen met de kerk. God kijkt met andere ogen naar mensen. Hij ziet door de omstandigheden heen en ziet juist in mensen die iets doorgemaakt hebben de potentie om ‘hoekstenen’ te zijn.

Daarom delen we flyers uit in Malburgen en nodigen we onze vrienden uit voor het Kerstavondfeest. Omdat Gods koninkrijk gebouwd wordt door stenen die door bouwers, of de wereld worden afgekeurd. Dat zijn de mensen die in Gods koninkrijk en Zijn huis juist de hoekstenen zullen zijn.