Deuteronomium 1:26,34,35,41,42 26 Maar u weigerde het land binnen te trekken en het bevel van de Here te gehoorzamen. 34-35 Toen de Here uw klachten hoorde, werd hij toornig. Hij zei: “Ik zweer dat geen mens van deze generatie in leven zal blijven om het goede land te zien, dat Ik hun vaders heb beloofd.”41 Toen gaf het volk toe: “Wij hebben gezondigd! Wij zullen het land wel binnentrekken en ervoor vechten, zoals de Here, onze God, ons heeft opgedragen.” Zij maakten zich klaar voor de strijd en dachten dat het een gemakkelijke overwinning zou worden. 42 Maar de Here zei tegen mij: “Houd hen tegen, want Ik ga niet met hen mee. Als zij gaan worden zij door hun vijanden verslagen.”

God heeft keer op keer laten zien dat Hij als een Vader voor het volk zorgt. Ze zouden dus beter moeten weten dan bang te zijn voor de Amorieten. Door zich te verzetten tegen God’s opdracht laten ze opnieuw zien dat ze niet op Hem vertrouwen. God is hier zo boos over dat het volk dat nu leeft het beloofde land niet meer mag innemen, enkel de generatie die na hen komt. ‘Ho is even’ hoor je ze denken, ‘dat kunnen we niet laten gebeuren’. ’Ze werden bang en gooiden hun plannen om.  

Deze reactie geeft me te denken. Komen ze echt tot inkeer en zien ze in dat ze God hadden moeten vertrouwen of willen ze hun eigen hachje redden en denken ze dat ze er wel mee wegkomen als ze de opdracht alsnog uitvoeren? Ik weet het niet zeker maar neig naar het tweede. Welke reden het volk ook had, het was nu te laat. 

Ondanks dat ze de opdracht van God alsnog uitvoeren, verkeerd God nu niet meer in hun midden. Zonder Hem worden ze verpletterend verslagen door de Amorieten.

Denk jij ook wel eens: ‘‘Ik ben een christen, dus ik moet goede dingen doen’? God kijkt naar je hart en niet alleen naar je daden. Luister naar God en volg Hem uit vertrouwen in zijn wijsheid en niet uit angst.