Handelingen 28:15 De leerlingen, die van onze komst hadden gehoord, kwamen ons vanuit Rome tegemoet tot Forum Appii en Tres Tabernae, en toen Paulus hen zag dankte hij God en vatte moed. 

Paulus is een man van enorm optimisme; uitgehongerd, vervolgd, geslagen en bijna dood zegt hij: “geweldig dat ik door mijn lijden nu naar Jezus kan, de beste plek”. En als God zegt dat hij nog op aarde bruikbaar is: “geweldig dat ik nog meer kan doen voor Jezus”. Afgeranseld en in de gevangenis gegooid: “zeg Silas, ken jij dat nieuwe aanbiddingsnummer”. Schipbreuk: “super dat ik nu op plekken kom waar ik anders niet van Jezus had kunnen vertellen”. Gevangen naar Rome: “hoe had ik anders aan hoogwaardigen en zelfs de keizer van God kunnen getuigen”. En toch, als hij zo dichtbij Rome aankomt bemoedigt het hem enorm dat er leerlingen naar hem toekomen. Hij heeft niet voor niets de hele levensreis met God gemaakt. Zelfs de meest positieve persoon heeft bemoediging nodig.

Het is als het gooien van een steen in een vijver in het donker. Je weet dat je golven maakt omdat je de steen hoort plonzen in het water en pas als het licht wordt kun je zien of het ook resultaat heeft gehad. Vaak zie je niets meer, maar soms hebben je golven de kant bereikt en rimpelen ze terug. Dat geeft moed, je hebt het niet voor niets gedaan.

Laten we nooit vergeten dat onze kleine attenties, ondersteuning en aandacht voor onze leiders enorm bemoedigend zijn. Dat geeft hen de kracht om positief verder en voorop te gaan.