‘En terwijl David daar tussen zijn broers stond, pakte Samuël de olie die hij had meegebracht en goot die over Davids hoofd. Op dat moment kwam de Geest van de Here over David en vervulde hem vanaf die dag. Samuël keerde hierna terug naar Rama.’1 Samuël 16:13 HTB
Wat een bijzonder hoofdstuk is dit om te lezen. David wordt uitgekozen uit al zijn broers. Hij is niet eens thuis wanneer de profeet langskomt. Samuel ziet in de oudste zoon de koning maar God ziet wat anders. Uiteindelijk wordt David van het veld geroepen en door Samuel gezalfd.
De zalving maakt het verschil. Want hoewel David een knappe jongen is en slim uit zijn ogen kijk (vers 12) begint Gods geest in hem te werken vanaf het moment dat hem de handen zijn opgelegd door de man van God.
David kon zijn roeping als koning alleen vervullen door de zalving en de aanstelling van God. Te vaak willen wij voor God uitlopen en een roeping vervullen waarvoor er niet aangesteld of gezalfd zijn.
Maar wanneer ons de handen zijn opgelegd, het woord van God over ons is uitgesproken en we zijn zalving hebben ontvangen, dan kunnen wij dingen doen die we zelf nooit voor mogelijk hielden.
Hoe ontvang je die zalving? Moet je ernaar op zoek? Nee, David was gewoon zijn werk aan het doen en zijn vader aan het dienen. Wanneer wij aan de slag zijn met wat in onze hand ligt, dan geeft God wat in ons hart ligt. Wij hoeven er niet naar op zoek; God zorgt dat Hij naar ons op zoek is.
Blijf Hem dienen, dan maakt Hij het mogelijk. Hij opent deuren die niemand kan sluiten.