Genesis 46:29 … spande Jozef zijn wagen in en ging naar Gosen, zijn vader Israël tegemoet. Toen hij voor hem verscheen, viel hij hem om de hals en huilde hij lange tijd aan zijn hals. (HSV)

Een blog van Henk-Jan Keijzer

Het woord huilde valt mij op. Jozef is onderkoning van Egypte. Een man met macht en autoriteit. Na al die jaren ziet Jozef eindelijk zijn vader en hij omhelst hem en huilt. Eerder (in hoofdstuk 43) lazen we al dat Jozef alleen in zijn kamer huilde nadat hij zijn broertje Benjamin had ontmoet. Daarna als zich bij zijn broers heeft bekend gemaakt huilt hij zo hard dat het aan het hof van de Farao te horen is. 

Jozef beseft dat de dromen die hij als tiener had uit zijn gekomen. Alles wat hij aflopen jaren had meegemaakt vallen als puzzelstukjes op zijn plek. Nu hij terugkijkt beseft hij dat alles wat hij mee heeft gemaakt nodig waren om in zijn bestemming te komen. Jozef beseft dat het gemis van zijn vader en zelfs zijn broers onmisbaar waren in Gods plan voor zijn leven. Daar kun je best emotioneel van worden. En dat is ok. 

Neem vandaag eens vijf minuten om terug te kijken. Wanneer heb je voor het laatst gehuild? Waren dat tranen van pijn, blijdschap, dankbaarheid? En kijk eens naar de keuzes die je hebt gemaakt. Wat hebben die je gebracht? 

Zodra je beseft welke grote dingen God heeft gedaan in en door je leven; dan is het ok om je tranen de vrije loop te laten. Tranen van blijdschap; maar ook van dankbaarheid. 

Echte mannen huilen ook!