Psalm 68:20
Wij prijzen de Here,
elke dag opnieuw staat Hij ons bij.
Deze God geeft ons bevrijding.

Onze kinderen hebben een gewoonte ontwikkeld. Deze gewoonte doen ze dus elke dag. Als een van hun ouders of een van hun broers of zussen de deur uitgaat, geven ze die een knuffel. “Dag pap”, “dag zus”. Knuffel. Ook op school knuffelen de broers elkaar, wanneer ze naar hun klas gebracht worden. “Tot vanmiddag hè.” (Sommigen zullen dit zoetsappig vinden maar wacht maar tot ze 18 zijn dan ben je er blij mee)

Een knuffel voor elkaar. Elke dag weer doen ze dit. Elke keer bij thuiskomst of weggaan. Bij afscheid nemen in de klas. Het is alsof ze elke dag als een op zichzelf staand geheel (willen) beleven. Elke dag is een dag om te vieren en een dag om van te genieten. Een moment om blij te zijn wanneer ze elkaar weer zien.

God geniet ervan als wij net zo als een kind in het leven staan. Als Zijn kind. Om elke dag bij Hem te komen en Hem te bedanken voor die dag. Elke dag opnieuw te beseffen dat deze wereld en ons leven door Hem gedragen en in stand gehouden wordt. Elke dag opnieuw Hem te prijzen. Voor Zijn zorg. Voor Zijn bevrijding. Voor Zijn nabijheid.

Knuffel.