Hebreeën 11:1 WV Het geloof is de vaste grond voor wat wij hopen, het bewijs van wat wij niet zien.

Een veelgehoorde verbazing wanneer je mensen vertelt dat je geloof een zeker weten is, is de reactie “maar je gelooft het toch alleen maar?”. Met andere woorden; geloof zou net zo zeker moeten zijn als een uitspraak over de aankomst van de trein. “Komt de trein op tijd? – Ja, ik geloof van wel”. Alsof we ons leven, ons geld, ons hele bestaan zouden toewijden aan iets wat we niets zeker wisten, aan een “misschien” in plaats van een zeker weten.

Veel mensen, soms zelfs christenen, gaan ervan uit dat geloven een “hoop” is. “Ik hoop dat God mij redt, ik hoop dat ik genees, ik hoop dat God van mij houdt, ik hoop…”.

Het Bijbelse geloof is juist iets heel anders. Het gaat verder dan hoop. Het is een zeker weten. Daarom noemt de Bijbel het geloof “de vaste grond” voor wat je hoopt, en “het bewijs” van wat je niet ziet. Met andere woorden: “ik weet zeker dat God mij redt, ik weet zeker dat ik genees, ik weet zeker dat God van mij houdt, ik weet zeker dat…”

Vraag jezelf eens af of wanneer het om de dingen van God gaat, het een zeker weten is, of een hoop. Hoop is goed, het is de basis voor geloof. Geloof is echter een vaste grond, een zeker weten. Geloof komt door het horen (Romeinen 10:17). Hoor Gods woord door het voor jezelf uit te spreken. En geloof komt. Dan weet je het zeker.