2 Korinthiërs 3:16  Maar telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen.

Toen ik ging trouwen droeg mijn aanstaande vrouw een sluier. Die mocht weggenomen worden na het ja-woord bij de burgerlijke stand … en toen mocht ik haar kussen!

Vaak verandert wat begint als een spontane relatie langzaam in een gewoonte, een sleur. Afspraakjes worden afspraken, afspraken worden regels en regels worden wetten totdat we niet meer weten waarom bepaalde regels bestaan. Als dit gebeurt in het geloofsleven spreken we van een religie in plaats van relatie. Doordat we wetten boven de relatie stellen kunnen we God niet meer helder zien. Het lijkt alsof onze blik op God vertroebelt wordt door een sluier van eigen bedachte regels en wetten.

In mijn aardse relatie moet ik telkens weer op zoek kan gaan naar de ‘eerste liefde’; daar waar ik mij met genoegen omdraaide naar mijn vrouw, stapelverliefd was op haar en ik zo dichtbij mocht komen dat ik haar kon kussen. Zo moet ik ook mij telkens weer omdraaien naar God om weer ‘verliefd’ te worden op Zijn karakter, liefde, genade en kracht. Hem in de ogen te kijken en niets liever willen dan bij Hem te zijn. Op dat moment vallen alle sluiers weg, van wat wel en niet mag en moet, en kan ik zo dichtbij God komen dat ik Hem kan kussen!