Psalm 63:1 en 2 Een psalm van David, toen hij in de woestijn van Juda was. God, u bent mijn God, u zoek ik, naar u smacht mijn ziel, naar u hunkert mijn lichaam in een dor en dorstig land, zonder water

Wat een geweldig mooie psalm is deze psalm van David terwijl Hij in de woestijn zit! Iedereen kent periodes van eenzaamheid en een ‘woestijn’ gevoel. Periodes waarin een fijn leven, relaties, vrienden en God ver weg lijken te zijn. De duivel wil niets liever dan dat jij afgezonderd en in isolement leeft. Beter alleen dan samen, maar zo heeft God ons niet gemaakt. Wij zijn bedoeld om in relatie met elkaar en God te leven. Alleen ben je kwetsbaar.

God creëert de woestijn en eenzaamheid niet, maar gebruikt de situatie om ons dichter bij Hem te brengen. In de woestijn is geen afleiding en het enige waar je naar op zoek kunt gaan is God. Hij laat je niet alleen in deze situatie, maar geeft Zijn Woord (de Bijbel ) om je te sterken zodat jij deze periode aankunt. Uiteindelijk wordt je sterker van deze periode en bouwt het jouw geloof. dat is waar David nu op terug kan vallen. Hij heeft in eerdere situaties God zo leren kennen dat hij deze periode ook aankan.

God zorgt voor jou in je moeilijkste omstandigheden ook al heb jij dat meestal achteraf pas door. Juist in de woestijn.