Handelingen 26:12-14 “Zo was ik eens op weg naar Damascus toen ik midden op de dag zag hoe een licht uit de hemel mij en mijn reisgenoten omstraalde en ik hoorde een stem zeggen ‘Saul, waarom vervolg je mij?’” (NBV, ingekort)

Paulus zit in de gevangenis en hij wordt er van verdacht een onruststoker te zijn en de Joodse wetten niet meer serieus te nemen. Hij verdedigt zich niet door een theoretische uiteenzetting te geven over bijvoorbeeld waarom Jezus moest lijden en sterven; daar zijn andere gelegenheden voor. Hij kiest er voor om alle theorie te laten voor wat het is en zijn eigen getuigenis te geven. Hij vertelt uitgebreid over hoe hij bekeerd is en over wat God in hem en door hem heeft gedaan.

Wat we in dit hoofdstuk dus zien is dat een getuigenis geven op z’n minst net zo’n valide aanpak is als de theorie over het geloof snappen en kunnen navertellen. Wanneer we in gesprek zijn met mensen die niet geloven of zoekende zijn, hebben we in veel gevallen ons eigen getuigenis nodig. Natuurlijk hebben we het nodig om te weten wat we bedoelen met liefde, vergeving en genade, maar die ideeën kunnen het beste tot leven komen in onze eigen getuigenis.

Dus pak de theorie van het geloof en pas het toe in je eigen leven. Vraag je af wat God voor je betekent, wie Jezus voor je is en op welke manier God zichtbaar is in je leven.