2 Samuël 11: 1 Het gebeurde bij het aanbreken van het nieuwe jaar,  in de tijd dat de koningen ten strijde trekken, dat David Joab en zijn manschappen met hem en heel Israël eropuit stuurde. Zij richtten de Ammonieten te gronde en belegerden Rabba. David bleef echter in Jeruzalem.

Het was de tijd dat koningen ten strijde trekken. Maar wat deed David? Hij bleef thuis. Uit deze ene ogenschijnlijk onschuldige actie kwam een verleiding die David te machtig werd (lees de rest van het hoofdstuk).

Privileges gaan hand in hand met verantwoordelijkheden. Wanneer we de verantwoordelijkheid laten voor wat het is, om te zwelgen in onze privileges, dan ligt gevaar op de loer. David had het privilege van een paleis, dienstknechten, lekker eten, noem maar op. Echter zijn verantwoordelijkheid was ten strijde trekken als koning, wanneer koningen dat doen, namelijk in de lente. Door deze verantwoordelijkheid links te laten liggen en te genieten van zijn privileges, begaf David zich op hellend terrein.

De Bijbel zegt,  “Laat daarom iedereen die denkt dat hij stevig overeind staat oppassen dat hij niet valt” (1 Kor. 10:12).

In ons leven dienen we altijd verantwoordelijkheid te nemen. Verantwoordelijkheid gaat voor het privilege uit. Dus wanneer we moeten lopen, dan lopen we en gaan we niet zitten. Zo voorkom je dat je valt.