Genesis 41:51 en 52 De oudste noemde hij Manasse, omdat God hem al zijn ellende en het gemis van zijn ​familie​ had doen vergeten. Het tweede ​kind​ noemde hij Efraïm, ‘want,’ zei hij, ‘God heeft mij vruchtbaar gemaakt in dit land, waar ik zoveel te verduren heb gehad.’

Als je op iets moet wachten duurt het altijd lang maar op het moment dat het lijkt et altijd enorm lang voordat dit ook gebeurd en dan … is het opeens voorbij. Dit geldt bv voor iets moois zoals een bruiloft of vakantie, maar ook voor het wachten op bv genezing of uitkomt uit problemen.

We hebben vooral de neiging om ellende snel te vergeten. Dus dagen, weken en soms jarenlang bidden we voor herstel en als er dan genezing plaatsvindt vergeten we snel hoe het was toen we ziek waren. Datzelfde geldt voor allerlei problemen en de oplossing.

Jozef is dankbaar voor wat God heeft gedaan in zijn leven en noemt het moment van herstel ‘Manasse’ – God helpt mij vergeten, maar om te blijven herinneren waardoor dat komt noemt hij zijn andere zoon ‘Efraïm’ – God maakt mij vruchtbaar.

Jozef begrijpt dat hij ellende heeft gekend en wil dat vergeten, maar niet zonder te beseffen dat juist deze periode hem vruchtbaar heeft gemaakt.

Welke momenten noem jij Manasse en Efraïm?