Job 17:15 En waar is dan mijn hoop, mijn hoop, wie kan die nog bespeuren?

Als ik dit gedeelte van Job lees komt het op mij redelijk depressief over ook al weet ik de uiteindelijke uitkomst van het leven van Job. Ook jij en ik kunnen soms in situaties zitten waar we, op zijn zachtst gezegd, wat gedeprimeerd van kunnen zijn geworden en ons af vragen waar we nog op hopen.

We gaan nu richting Kerst en zo’n 2000 jaar geleden zaten er in de nacht herders in het veld. Het was niet een echt fijn leven als herder. Herders waren de verschoppelingen van de maatschappij van toen en als laagste geplaatst op de maatschappelijke ladder. Waarschijnlijk hadden ze niet veel hoop op een betere toekomst. Plotseling stond er een engel bij hen die hoop gaf want hij zei: “vandaag is in de stad van David jullie redder geboren” (Luc 1:11). Ik kan mij heel goed voorstellen dat toen het engelenkoor begon te zingen ‘a thrill of hope, the weary world rejoices’ (één van mijn lieveling kerstnummers). Er was namelijk al eeuwenlang een verwachting van hoop die God zou geven, en nu na 400 jaar stilte, sprak God weer hoop.

In welke situatie jij ook zit, er is altijd een lichtpuntje, een verwachting van hoop. Hoop die zeker komt, die zeker is. Zelfs na een tijdlang niets te hebben gehoord van God, spreekt Hij plotseling hoop in jouw leven. Hij ziet jou en kent jouw leven. God zorgt voor jou. Jezus is de hoop van de wereld.