2 Korinthiërs 13:7  Wij bidden God dat u het kwade nalaat, niet om te bewijzen dat wij geslaagd zijn, maar omdat u het goede moet doen, ook al zouden wij mislukt zijn.

Toen ik begin 20 was dacht ik dat ik alles van de wereld begreep. Ik zou de wereld eens laten zien dat het anders kon, ik ging niet de fouten maken die mijn ouders hadden gemaakt, ik was er helemaal klaar voor. Nu ik ouder ben geworden kom ik er meer en meer achter dat ik toen nog niet veel begreep.

Het leven dat ik leidt is geen bewijs van de geslaagde missie van mijn ouders, maar van het volwassen worden. Veel processen gaan vanzelfsprekend bv groeien en groter worden, maar om van kind volwassen te worden is het niet voldoende alleen lichamelijk te groeien, je moet ook geestelijk groeien om echt volwassen te zijn. Dit betekent dat ik uiteindelijk zelf de verantwoordelijkheid moet nemen voor mijn eigen leven. De dingen die je dan doet, doe je niet voor anderen, maar vanuit je eigen overtuiging dat dit datgene is wat je moet doen.

En net zoals mijn ouders bovenstaande tekst hebben uitgebeden over mij, zal ik dat doen over mijn eigen kinderen en degenen die mij van dichtbij volgen en voor wie ik een voorbeeld ben. Dan kan ik zeggen: ik bid God dat jij het kwade nalaat, niet om te bewijzen dat ik het zo goed gedaan heb, maar omdat jij vanuit jouw volwassen relatie met God niet anders kan en wil dan het goede te doen, ook al zou ik volkomen mislukt zijn als voorbeeld.