Jozua 1:2 Mijn dienaar Mozes is gestorven. Nu moet u zich voorbereiden om met heel dit volk de Jordaan over te trekken naar het land dat Ik aan de Israëlieten ga geven.

Heb je je wel eens afgevraagd hoe het zou zijn met de wereld als Nelson Mandela nog had geleefd? Of Corrie ten Boom? Of Einstein? Als deze helden van vroeger nog hadden geleefd dan hadden zij nog enorm veel voor de wereld kunnen betekenen. Maar ze leven niet meer. Ze zijn dood.

God herinnert Jozua eraan dat Mozes dood is. Jarenlang had Jozua als “assistent” van Mozes opgetrokken en Mozes’ leiding gevolgd. Mozes was degene die praatte met God, Mozes nam de beslissingen, Mozes voerde Gods actieplannen uit.

Nu was de tijd gekomen dat Jozua het stokje overnam. Jozua zou zelf het beloofde land moeten binnentrekken, zonder hulp van Mozes. Daarom moedigt God hem wel drie keer aan in dit hoofdstuk: “wees vastberaden en standvastig”. Jozua kijkt om zich heen, waar Mozes is, maar die is er niet meer. God maakt het nog eens duidelijk: “jij moet dit volk leiden” (vs. 6).

Hoe zit het met ons? Laten wij de leiding graag aan anderen over? Onze ouders, onze voorgangers, onze leiders zijn misschien geweldige inspiratiebronnen (geweest). Maar er komt een moment dat we van God zullen horen: “elk stuk grond dat jij betreedt, geef ik je” (vs. 3)

Neem dus de leiding. Wees vastberaden!