Matteus 11:29-30 ‘Neem mijn juk op u en laat mij uw leermeester zijn, want ik ben zachtmoedig en eenvoudig. Bij mij zult u rust vinden. 30 Want het juk dat ik u opleg, is zacht en de last die ik u te dragen geef, is licht.‘

Wanneer je thuis komt van een heerlijk ontspannen vakantie kun je al gauw denken, “waarom is het leven niet zo? kon ik maar altijd vakantie hebben…” en dan begint het harde werken voor het bestaan weer.

Wij mensen zijn op zoek naar een pijnloos bestaan. We willen zoveel mogelijk comfort. In onze gekoelde appartementen, verwarmde zwembaden, zachte autostoelen en geurige winkelcentra horen we maar één boodschap: vermijd pijn, koste wat het kost.

Het probleem van deze wereldbenadering is dat vroeg of laat pijn de kop op zal steken. Zij die altijd willen slapen in de zomer, zullen arm zijn in de winter. Er bestaat niet zoiets als een pijnloos bestaan. Zij die zaaien, zullen oogsten. Zij die geven, ontvangen. Zij die werken, eten.

De keus in ons leven is niet een keus tussen pijn of ontspanning. Het is een keus tussen twee soorten pijn: de pijn van het zwoegen nu, zodat je later kunt rusten. Of de vreugde van kortstondig genot, waar je later pijn van zult hebben.

Jezus beaamt deze realiteit door niet te zeggen: “er is geen juk (pijn)” – maar door zijn juk aan te bieden in plaats van het juk van de wereld. Het juk van Jezus is de pijn van het loslaten van zelf. De last van Jezus is de pijn van het medelijden met een wereld in nood. Echter, dit juk is zacht in vergelijking met het harde juk van het volgen van jezelf. En deze last is licht in vergelijking met de last van niets doen.

Voor welke pijn kies jij?