Marcus 3:20 Jezus ging een huis binnen en weer stroomden de mensen van alle kanten toe. Het huis liep zo vol dat Hij en zijn leerlingen niet eens de kans kregen om te eten.
Ben je ook wel eens overweldigd door het werk van de Heer? Vanochtend nog kreeg ik een bericht van iemand die het allemaal even teveel werd. Lange dagen, en zelfs geen tijd om te eten… zoveel had ze op haar bordje. (no pun intended)
Er werd mij gevraagd om advies. Want dit is toch niet normaal.
Of wel?
Het hangt ervan af. Wanneer Jezus in ons Huis is (Gods Huis, dat is de kerk) dan stromen de mensen van alle kanten toe. Yoohoo, denken we… Dit is waar we vorig jaar voor hebben gebeden! Vorig jaar stonden we te joelen toen we baden “God, vul het Gelredome, breng opwekking!”
Maar nu dan. Wat gebeurt er nu?! Jezus en zijn leerlingen krijgen niet eens de kans om te eten…
Wat nu? Blijven we bij Jezus en laten we ons vullen door Hem (“mijn voedsel is te doen de wil van de Vader”) of komen we terug op ons gebed voor revival? Gaan we dieper in God, nu we zijn gekomen aan het eind van onszelf, of branden we op in onze eigen kracht…?
Nu kunnen we met Paulus zeggen: “Ik deel in Zijn lijden, ik draag Zijn littekens, ik ben gegrepen door Zijn hand, en ik verdraag alles”. Paulus, die niet vervreemd was van honger, naaktheid, schipbreuk en vervolging. Maar die zijn ontoombare energie haalde uit Gods oneindige genade (1 Kor. 15:10!).
Dit kan alleen wanneer we leven vanuit een passie.
Passie voor Gods Huis heeft mij verteerd.
Deze passie kun je alleen van boven ontvangen. En wordt vervolgens “boven-normaal”, “supernatural” in je leven. Net zoals je gepassioneerd avond na avond aan het werk was en kosten noch moeiten spaarde toen je je eigen bruiloft voorbereidde. Dat was toch ook normaal?! De volgende dag was je bekaf, want je had de hele nacht wakker gelegen van spanning en enthousiasme over het ophalen van je trouwjurk… (nadat je de hele dag en avond al bezig was geweest met het ontwerp voor je trouwkaart, de invite list, het programma en het regelen van een locatie). En dit weken achter elkaar! Maar je vond het niet erg! Want je was verliefd. En enthousiast.
Jezus’ leerlingen waren verliefd. En enthousiast. Dus sloegen ze wel eens een maaltijd over. Maar ze dankten God op hun blote knieën dat revival was uitgebroken. Dit was hun “normaal”.
2 thoughts on “Revival… Willen we het echt?!”
It’s all about love. Loved people love people.
Maar is je tap van liefde leeg? Dan is het moeilijk om uit te delen. Blijf vullen en zoek naar nieuwe manieren om te vullen…dat is al een uitdaging op zich. Maar elke keer kom je bij een God van liefde! Die niet kan wachten om jouw tap weer bij te vullen.
Ik ben er achter gekomen dat ik niet de enige ben met deze struggles..zelfs Jezus discipelen. We are in this together. Wees echt, praat met elkaar over vermoeidheid, drukte, etc. Zo kunnen we elkaar steeds opnieuw helpen de tap te vinden. #refill
Mooi Maarten. Het is goed om praktische handvaten eraan te koppelen, mooi gedaan. Dat was niet het doel van de blog zelf overigens. De blog was niet bedoeld als mannelijke handreiking met een “oplossing”, maar is een manier van denken over wat “normaal” is voor volgers van Jezus. Het is een mindshift, geen methode. Een houding, geen actiepunt. Een hartstocht, geen stappenplan. Het herdefinieert “NORMAAL”.
Comments are closed.