Handelingen 11:25-26 Hierna vertrok Barnabas naar Tarsus om Saulus te zoeken, en toen hij hem gevonden had, nam hij hem mee naar Antiochië. Een heel jaar lang kwamen ze met de gemeente daar bijeen en gaven ze onderricht aan tal van mensen. Het was in Antiochië dat de leerlingen voor het eerst christenen werden genoemd.

Als ik op televisie de Amerikaanse verkiezingscampagne zie dan draait het steeds om een aantal individuele personen. Romney, Obama …. het zijn de vlaggendragers en de ‘zwaargewichten’ van de partijen. Zij vertegenwoordigen de partij en lijken bijna de partij in persoon te zijn. Je zou bijna kunnen zeggen dat zij de partij zijn en het er om gaat wat zij ons te bieden lijken te hebben.

In handelingen horen de discipelen van de bekeringen in Antiochie (vs 22) sturen zij hun ‘zwaargewicht’ Barnabas daar naar toe om polshoogte te gaan nemen. Barnabas ziet dat God aan het werk is geweest en nog steeds aan het werk is. Hij bemoedigt de mensen en spoort hen aan en God zegent het werk steeds meer.
Barnabas die genoemd wordt een voortreffelijk en diepgelovig man, die vervuld was van de heilige Geest (vs 24) wil deze eer niet voor zichzelf, maar haalt Paulus erbij omdat hij weet dat we samen meer kunnen dan alleen.

Het is niet voor niets dat hier in Antiochie de leerlingen voor het eerst christenen werden genoemd. Dit is de kern van christen zijn: weten dat het niet om jou draait, maar om mensen die God kunnen gaan ontmoeten, leren kennen en een relatie met Hem kunnen gaan krijgen. Dat doe je, ondanks dat jij zoveel talenten hebt, niet alleen, maar samen met andere christenen. Dat is kerk zijn, schouder aan schouder.