Jesaja 32:15,17,18 Zo zal het blijven totdat van boven een geest over ons wordt uitgegoten. Dan zal de woestijn een boomgaard worden, een boomgaard die is als een woud. (…) Dan zal de gerechtigheid vrede stichten, ze brengt rust en vertrouwen voor altijd. Mijn volk zal wonen in een oase van vrede, een veilige woonplaats een oord van ongestoorde rust.

We leven op dit moment in de adventstijd, de tijd waarin we uitzien naar kerst. We zien uit naar de komst van de Messias, die alles zal veranderen. Maar nu leven we nog in de verwachting van zijn komst. Een deel van het geloof is dat we geloven wat we niet zien. Soms zien we de dingen niet, maar we geloven dat ze zo zijn of zo zullen worden. Bijvoorbeeld omdat het is beloofd, omdat we geloven in de goede afloop, of omdat we kijken naar wat God al heeft gedaan in onze levens en in de geschiedenis.

Vandaag de dag is het gebruikelijk te vragen wat het geloof concreet voor je betekent in het hier en nu. En daar is niets mis mee, het geloof verandert mensen ook in het hier en nu. De stukjes die ik en anderen hier schrijven zijn erop gericht om de teksten uit de bijbel concreet te maken in onze levens. Maar ik kies er voor een keer voor om daar niet over na te denken. In plaats daarvan besluit ik om met Jesaja te hopen op de toekomst, de komst van Jezus. Gerechtigheid die zal heersen, woestijnen die zullen veranderen in boomgaarden, wonen in oorden van ongestoorde rust. Heerlijk!