Mattheüs‬ ‭26:58‬
​‘Petrus volgde op een afstand. Hij ging naar de binnenplaats van het paleis van de hogepriester. Daar bleef hij bij de soldaten zitten om te zien hoe het met Jezus zou aflopen.’ ‬‬

Net als Petrus kunnen we soms bang zijn om all-the-way te gaan in het volgen van Jezus. We zijn druk met andere dingen in ons leven of hebben net een slechte periode gehad en kunnen het juiste pad moeilijk terugvinden.

Petrus volgde Jezus op een afstand. Hij was bang voor wat er ging gebeuren. Jezus had hem net verteld dat hij zou beweren dat hij Hem niet zou kennen. “Wanneer zou het gebeuren? Waarom zou ik zoiets doen bij de gene van wie ik houd?” Petrus twijfelde aan zichzelf en herkende zichzelf misschien wel niet meer terug in zijn onzekerheid.

Het kan ons allemaal overkomen dat we op afstand raken door onzekerheid, vermoeidheid of wat dan ook. We zijn dan geneigd om iets minder te gaan bidden, bijbellezen of dienen. Komen als laatste de kerk binnen en gaan als eerste weer naar huis. We zijn bij een zondagsdienst, maar ook in ons hoofd, bezig met het eten van vanavond. We leven dan in feite in twee werelden, en kijken naar Jezus op afstand.
Maar als we Jezus willen volgen, zouden we hem 100% moeten volgen. Vol zekerheid dat in welke situatie dan ook, Hij bij ons is en ons beschermd. Als dingen moeilijk, pijnlijk of oncomfortabel worden zijn we geneigd om op afstand te blijven. God moedigt ons aan om als Mozes te zijn bij de brandende struik. Wanneer de uitdaging te groot lijkt, te vertrouwen op zijn voorziening en wonderen. Door dichterbij Hem te komen en niet op afstand te blijven.

Als we Jezus volgen van dichtbij, zien we van dichtbij zijn wonderen, zien we van dichtbij dingen gebeuren in ons leven die alleen met God mogelijk zijn.