Handelingen 7: 55-58 Maar vervuld van de heilige Geest sloeg Stefanus zijn blik op naar de hemel en zag de luister van God, en Jezus, die aan Gods rechterhand stond, en hij zei: ‘Ik zie de hemel geopend en de Mensenzoon, die aan Gods rechterhand staat.’ Maar ze schreeuwden en tierden, hielden hun handen voor hun oren en stormden met zijn allen op hem af. Ze dreven hem de stad uit om hem te stenigen.

Blijkbaar raakt Stefanus hier een gevoelige snaar bij de mensen. De religieuze leiders van Jeruzalem waren trots op de tempel, trots op de tien geboden en vooral trots op zichzelf. Zij hadden het prima voor elkaar in hun wereldje. En dan wordt er iets gezegd wat ze niet willen horen. Iets dat hun veilige gestructureerde wereldje doet schudden, breken en uiteen zal laten vallen.

In een relatie moet je kunnen en willen accepteren dat je het ook wel eens bij het verkeerde eind kunt hebben. Dat wat jij als waarheid ziet en uitspreekt mogelijk maar de halve waarheid is. Wel aardig op weg, maar het kan veel beter en dieper. Als je dit kunt accepteren en mee aan de slag gaat, zal dit je relatie verdiepen en versterken.

Dit geldt ook voor een relatie met God. Als ik een relatie met God zeg te hebben, moet ik wel accepteren dat Gods waarheid groter en beter is dan mijn beperkt menselijk denken en zien. Daar waar ik houvast heb gevonden aan mijn eigen gevormde regeltjes wil God de waarheid graag verder, dieper en groter maken om mij effectiever te kunnen gebruiken voor Zijn koninkrijk. Dat betekent wel dat ik mijn eigen koninkrijkje op dien te geven. En dat is vaak lastig.

Wat doe jij? Ga jij schreeuwen, tieren en je handen op je oren leggen om de waarheid niet te hoeven horen? Of buig jij je hoofd en zegt: “Uw waarheid moet mijn waarheid worden. Leer mij Uw weg.”