Marcus 5:36b “wees niet bang, maar blijf geloven.”

Er is een gezegde dat ons verteld: ‘zolang er leven is, is er hoop.’ Het spoort ons aan om letterlijk tot de laatste adem hoop te hebben en moeite te doen voor een goede uitkomst.

In dit verhaal in het Bijbelboek Marcus worden twee verhalen verteld. Jezus is op weg naar een ziek meisje (de dochter van Jaïrus) maar wordt opgehouden door een menigte van mensen die zich om Hem heen verdringen. Eén van die mensen is een vrouw die 38 jaar lang ziek is en al haar geld heeft uitgegeven aan artsen, maar niet genezen is. Toch blijft zij geloven dat zij beter kan worden door Jezus, en raakt Hem van achteren aan. Ze heeft moeite moeten doen om überhaupt bij Hem in de buurt te komen, maar ze was vastberaden en bleef geloven. Dat geeft haar uiteindelijk de doorbraak.

Ondertussen is het dochtertje van Jaïrus overleden, maar Jezus moedigt Jaïrus aan: “wees niet bang, maar blijf geloven.” Jaïrus gelooft en buiten alle menselijke realiteit om wordt het meisje weer levend.

Ik weet natuurlijk niet in welke (onmogelijke) situatie jij zit en hoe lang al, maar ik weet wel dat bij God alles mogelijk is. Misschien denk je wel: ‘Ik ben al zo lang aan het bidden voor genezing. Ik bid al zo lang voor geloof voor mijn familie. Ik heb God al zo vaak gevraagd voor een baan en een huis. Ik ben bang dat Hij mij niet hoort.’

Het enige wat ik kan zeggen is dit: “wees niet bang, maar blijf geloven.” Ik weet niet waarom antwoorden soms wat langer duren, maar als de vrouw na 37 jaar bij de pakken neer was gaan zitten had ze haar genezing niet ontvangen. Als Jaïrus na bericht van het overlijden had opgegeven, was zijn dochter niet tot leven gekomen. Het antwoord van jouw gebed ligt om de hoek. Dus hou vol, “wees niet bang, maar blijf geloven.”