Psalm 8:4 en 5 Zie ik de hemel, het werk van uw vingers, de maan en de sterren door u daar bevestigd, wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt, het mensenkind dat u naar hem omziet?

Afgelopen weekend ben ik met een groep mannen door het bos gestruind. Met bepakking een route lopen dwars door het bos, langs en over water, barbecueën op een kampvuur, je hart met elkaar delen, voor elkaar bidden, slapen in een klein tentje, vroeg opstaan en weer dwars door Gods natuur lopen.

Juist in dit intensieve samenzijn is ook ruimte om God te zoeken en te vinden. Ik keek naar de lucht en zag veel meer sterren dan ik normaal zie in Nederland. De lichten aan de hemel (daar door God geplaatst op enorme afstanden) zie je beter als de lichten van de wereld om je heen minder zijn, of zelfs helemaal uit. Daar werd ik gegerpen door Gods grootheid en dat Hij mij (hoe klein ook) ziet!

Als je tijd neemt om alle geluid en licht om je heen te laten doven, wordt het stil en donker zodat je God beter kunt verstaan. Beter kunt zien wat Hij doet in jouw leven. Daarna is het mooi om dit met elkaar te delen. Om elkaar met openbaringen te bemoedigen, elkaar aan te sporen en aan te vuren, dicht bij God te leven.

Misschien voel jij je klein in Gods nabijheid, maar Hij leeft in jou en kan door jou heen grote dingen doen.