Handelingen 14:9 Terwijl Paulus sprak, zat de man aandachtig te luisteren. Paulus keek hem eens goed aan en zag dat hij het geloof had om genezen te worden.

In onze kerk doen we regelmatig een oproep voor genezing of gebed. Als beginnende pastor had ik de neiging om dan in het bijzonder te gaan bidden voor  mensen die met de armen gevouwen stonden en een gesloten houding aannamen. Ik wilde door ‘hun schild’ heen breken, bewijzen dat God ook in hun leven dingen kon doen. Alleen er gebeurde niets.

Dit terwijl mensen die met open armen vooraan stonden, of knielend op de grond zaten, direct iets van God leken te ontvangen. Ik vroeg mij af, waarom?

Een van de antwoorden vond ik in de tekst van vandaag en in hoe God werkt. De man die hier naar Paulus luisterde had zo’n gigantisch ontvankelijke houding dat Paulus het van een afstand zag: een houding van geloof. Geloof is een zekere verwachting van iets positiefs dat komen gaat. Deze man straalde het van zich af. En hij werd genezen. Daar tegenover vinden we scepticisme, twijfel en ongeloof. Daarmee kan zelfs God niets beginnen.

God geeft ons mensen de volledige vrijheid om wel of niet bij Hem in de buurt te zijn, en om wel of niet ontvankelijk te zijn voor wat Hij voor ons heeft. Ik kwam erachter: zelfs God kan niet door schilden van ongeloof heen breken. Als pastor richt ik mij nu op mensen die wél willen, en zij die wél met open armen vooraan staan. Dit is blijkbaar hoe geloof werkt. Dit is als een kind jezelf nederig opstellen. Met verwachting naar hemelse papa komen. En van Hem iets ontvangen.