Exodus 6:9 Mozes bracht dit aan de Israëlieten over, maar ze wilden niet naar hem luisteren, moedeloos als ze waren door de zware dwangarbeid.

In de film “The Shawshank Redemption” komt de oudere man Brooks vrij, na 50 jaar in de gevangenis. Hij kan zich echter niet aanpassen aan het vrije leven – liever was hij in de gevangenis gebleven waar alles en iedereen bekend was en z’n plekje had. Hij hangt zichzelf uiteindelijk op.

De Israëlieten leven een slavenbestaan. Al honderden jaren. God komt en zegt, “Ik zal jullie bevrijden, ik zal jullie aannemen, ik neem de last van de Egyptenaren van je af”. Je zou denken dat het volk staat te juichen en springen wanneer ze dit horen. Niets is minder waar. Wanneer je gewend bent aan een bepaalde last, dan kun je er bijna niet zonder leven.

Hoe vast zitten wij aan bepaalde patronen? Welke lasten liggen op ons waar we “gewend” aan zijn geraakt? Kunnen we nog wel leven zonder die last? De Heer zegt tegen de Israëlieten dat Hij ze zal bevrijden van die last maar ze  kunnen het niet ontvangen, moedeloos als ze waren door de zware dwangarbeid.

Dit is de reden dat God voet bij stuk houdt en herhaaldelijk hetzelfde blijft zeggen en doen, door Mozes zijn dienaar heen. De tien wonderen / plagen (afhankelijk van aan welke kant je staat!) waren net zozeer bedoeld voor Gods volk als voor Egypte. Om weer te gaan hopen. Om weer te gaan geloven. Om eraan te wennen dat aan de tijd van de last… een eind zou komen.

Durf jij het vrije leven aan? Raak je lasten kwijt. Eerst in je denken, dan in het echt.