Psalm 122:6-7 Vraag om vrede voor Jeruzalem: ‘Dat rust hebben wie van je houden, dat vrede heerst binnen je muren en rust in je vesting.’

Dat moment dat je vermoeid en lamlendig over de drempel van je huis stapt en neerploft op de bank. Thuis! Vertrouwd, eigen, een plek van rust.

David komt in deze psalm ook thuis, thuis in zijn stad Jeruzalem. En wat vindt hij het heerlijk. Geen vluchten meer, geen schuilen meer, geen onrust in zijn hoofd. Gewoon thuis.

Thuis; dat is een plek waar je jezelf kunt zijn, de plek waar je je op kunt laden, de plek waar je tot rust komt. In de waan van alledag word je soms zo geleefd dat je maar door en door gaat. Het geeft onrust en onvrede. Kom daarom Thuis, thuis met een hoofdletter ‘T’. De vrede van jouw huis samen met de vrede van God in jou. Dan ben je Thuis. Plof op de bank, zet jouw favoriete aanbiddingsmuziek op, duik op de bank met een kop thee in de ene hand en je Bijbel in de andere hand. Laat er ruimte voor vrede zijn. Vrede in jouw huis en vrede in jouw leven.