1 Koningen 19:12-13 Na de aardbeving kwam er een vuur. Maar de Heer was niet in het vuur. Na het vuur hoorde Elia het suizen van een zacht briesje. Zodra hij dat hoorde, sloeg hij zijn mantel voor zijn gezicht en bleef in de ingang van de grot staan. Toen zei een stem tegen hem: “Wat doe je hier, Elia?” (BB)

In de tekst van vandaag lezen we dat een uitgeputte profeet (Elia), door God naar de berg Horeb is geleid. God vraagt Elia om naar de ingang van de grot te gaan om Hem te ontmoeten. Er raast een storm langs, een aardbeving en een hevig vuur. God was niet daar en al die tijd bleef Elia in de ingang van de grot staan.

Dan, een stil zacht briesje… Elia kan niet anders dan de mantel voor zijn gezicht slaan. Toen sprak God…

Het valt mij op dat Elia in staat is om in de ingang van de grot te blijven staan terwijl letterlijk, voor zijn neus, bergketens splijten (v11). Wat me ook opvalt, is dat niet tijdens deze grote hevige verschijnselen, maar pas tijdens het zachte briesje, Elia zijn gezicht moet beschermen.

Ik heb geleerd en gemerkt dat God niet altijd in de grote en bombastische dingen te ervaren is. Vaak wanneer ik stil word, me afzonder op mijn kamer, en een moment neem om te luisteren naar het ‘zachte briesje’, hoor ik zijn stem, en word ik overweldigd door zijn liefde en vrede.

Misschien denk je afhankelijk te zijn van de beste aanbiddingsmuziek om God the kunnen ervaren. Of misschien denk je dat je de beste preken nodig heb om God te verstaan.

God spreekt echter vaak door een kalm en rustgevend briesje. Zodra je de tijd neemt om te luisteren naar dit briesje, zul je momenten ervaren dat je niet anders dan je ‘…mantel voor je gezicht moet slaan’, omdat God zo sterk aanwezig zal zijn.