Psalm 41:2 Gelukkig wie zorgt voor de armen; in kwade dagen zal de HEER hem uitkomst geven.

Tijdens de afgelopen verkiezingen was één van de belangrijkste thema’s die over de normen en waarden van onze maatschappij. Blijkbaar maken zich heel veel mensen zorgen over de manier waarop wij als mensen met elkaar om gaan. Maar als zo veel mensen zich hier zorgen om maken, waarom wordt het dan niet opgelost?

Wanneer we het hebben over normen en waarden, waar gaat het dan eigenlijk over? Het heeft toch alleen zin om over normen en waarden te praten wanneer dat een collectief gemeenschapsgoed is? Met andere woorden: We moeten een gemeenschappelijke basis hebben die bepalend is voor wat onze normen en waarden concreet zijn. En juist daarin ligt het probleem, want wat is onze gemeenschappelijke basis als we leven in een maatschappij waar het uiteindelijk, als het er écht op aankomt,  gaat om jezelf. Een zelfgerichte cultuur zal nooit stabiele maatschappelijke normen en waarden voortbrengen. Dat is namelijk tegenstrijdig met elkaar…

Juist in deze tijden mogen wij laten zien dat enkel en alleen onze Vader in de hemel de basis kan leggen voor werkelijk betekenisvolle normen en waarden. Want hij is niet MIJN Vader, maar ONZE Vader. Hij is niet JOUW Vader, maar ONZE Vader. Het gaat niet om jou of mij, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en ONZE Vader roept ons op om om te zien naar elkaar.