Psalm 40:2-3 Vol verlangen heb ik op de Heer gewacht en Hij boog zich naar mij toe, Hij heeft mijn roep om hulp gehoord. Hij trok mij uit de kuil van het graf, uit de modder, uit het slijk. Hij zette mij neer op een rots, een vaste grond voor mijn voeten.

Modder versus rots.

Ooit weleens in de modder gestaan? Je schoenen helemaal vies, alles stinkt en als je pech hebt blijf je er ook nog eens in vast plakken. Vies, stinkend, een gladde drab. Dat is wat modder is. David voelt zich alsof hij in de modder vast zit: vastgehouden in ellende. Voel jij je ook zo?Kijk dan naar de wijze raad van David: ‘vol verlangen heb ik op de Heer gewacht … Hij heeft mijn roep om hulp gehoord.’

Roep en wacht, vol verlangen. Strek je handen naar Hem uit. Hij buigt zich al naar jou toe! Je handen vol van zorgen kunnen Zijn handen niet vastpakken. Geef je zorgen daarom eerst aan Hem, zodat je handen leeg zijn. Pak Zijn hand en Hij tilt je op, Hij zet je op een rots.

Ooit weleens op een rots gestaan? Stevig, solide én hoog! Je voeten staan stevig en je blik is weids. God wil jou boven alles uittillen (uit die ellende van de modder) en je een prachtig uitzicht geven. Vanaf die plek mag je genieten en kun je ook dicht bij Hem zijn.

Waar kies je voor? Spartelen in de modder? Of strek je je uit naar God vol verlangen en pak je Zijn hand om op de rots te worden gezet?